Esra Öztürk, "Sonu Hüsran" adlı yeni single çalışmasıyla pop müziğine cesur bir geçiş yapıyor ve bu projeyle sadece sesini değil, aynı zamanda vizyonunu da dinleyicilerine sunuyor. Bugüne kadar birçok albüm ve tekli ile halk müziğinin geleneksel ruhunu yaşatan sanatçı, bu proje aracılığıyla zamanın ruhunu yakalamayı hedefliyor ve müziğini yeni kuşaklara taşıyor.

Öztürk’ün yeni şarkısına çekilen klip, tamamen yapay zekâ teknolojisi ile tasarlandı ve izleyiciyi adeta bir dijital dünya turuna çıkarıyor. Klipte Tokyo’nun neon ışıkları, Japonya’nın Sakura çiçekleri, Arabistan’ın çölü gibi çeşitli coğrafi mekanlar yer alıyor. Görsel deneyim, Londra’nın gri sokakları, İstanbul’un altın silueti, Fransa’dan İtalya’ya, Peru’dan Mısır piramitlerine kadar uzanan sahnelerle zenginleştiriliyor.

Bu görsel zenginliğin içinde, izleyicilerin aklında yanıt aradığı ortak bir soru beliriyor: “Bu hikâyenin sonu neden hep hüsran?” Klipte gerçek bir çekim yok, fakat duygular bu sanal evrende bile son derece gerçekçi bir şekilde yansıtılıyor. Esra Öztürk’ün sesi, bu yapay dünya altında bile gönülden gönüle akan bir yol buluyor.

"Sonu Hüsran", Esra Öztürk’ün kendi müzik markası altında EsraÖztürkProdüksiyon etiketiyle yayınlandı. Sanatçı, bu çalışmayla sadece tarzını değiştirmekle kalmıyor, aynı zamanda dönemin dijital devrimiyle müziği birleştiriyor. Öztürk, şarkılarında kendine özgü bir tarz benimseyerek, duygularını kimseye teslim etmeden özgürce müziğini yaratıyor.

Öztürk, "Türkü söyleyen bir kadın, pop da söyler; ama her notaya kendi yüreğini koyarak söyler." diyerek, sanatında duygusal bir derinlik sunduğunu vurguluyor. "Sonu Hüsran" ise sadece bir şarkının adı değil, aynı zamanda belki de bir hayat hikâyesinin, bir aşkın ya da bir hayal kırıklığının ifadesi olarak öne çıkıyor. Esra Öztürk, bu hüsranı bir şarkıya dönüştürerek dünya coğrafyasının çeşitli noktalarına serpiştiriyor.

Esra Öztürk’ün bu projeyle modern ve geleneksel unsurları bir araya getirerek, dinleyicilere çok özel bir eşiği deneyimleme fırsatı sunduğu görülüyor. Bu çalışma, analog ile dijitalin, geçmiş ile geleceğin buluştuğu bir noktada gerçekleşiyor. İzleyiciler, Esra Öztürk’ün sesinde yine tanıdık bir sıcacık hissiyat buluyorlar.

Ancak bu kez hüzün Anadolu’yla sınırlı kalmıyor; Amazon ormanlarında, Paris’te ve Tokyo’da da yankılanıyor. Esra Öztürk, bu çalışmayla müziği sınırların ötesine taşıyıp, bir sesi dünyaya ulaştırmanın ve bir yüreği sonsuzluğa fısıldamanın örneğini sergiliyor. "Sonu Hüsran" ile sanatı için bir dönüm noktası yaratan Öztürk, hem müzikseverlere duygusal bir derinlik sunuyor hem de teknolojinin sunduğu imkanları ustalıkla harmanlıyor.