Dilek Kaya, uzun saatler süren çekimler esnasında ölüm fikrinin kendisi üzerindeki derin etkisini paylaştı. Sanatçı, bu kavramla olan bağını düşünerek, var olan bir şeyin yok oluş sürecinin kendisini oldukça etkileyici bulduğunu ifade etti. Uzun yıllar boyunca varlıklarını sürdürmeye çalışan canlıların ölüm süreçlerini ya da ölümsüz bir kaya parçasının, zamanla bir kum tanecğine dönüşerek yok oluşunu düşündü.

Kaya, her şeyin nihayetinde yok olacağını ve bu sürecin muhteşem bir evrensel gerçek olduğunu belirtti. Sanatçıya göre, sona ulaşabilmek, insanlık olarak yapabileceğimiz belki de tek şeydir ve bu süreç; her varlığın kendi imzası olma özelliğini taşır. Dilek Kaya, bu yaklaşımıyla sergisinin temasını kapsamlı bir şekilde açıkladı.

Bu açıklamalar, onun sanatsal çalışmalarının derin felsefi ve metafizik anlamlar taşıdığına işaret ediyor. Kaya'nın dünyasında, yaşam ve ölüm arasındaki bağ, yalnızca bir sona ulaşma çabasıyla sınırlı kalmamakta; aynı zamanda varlığın ve yokluğun kendine özgü deneyimlerini de beraberinde getirmekte. Bu düşünceler, izleyici için derin bir içsel sorgulama sürecine neden olabilir ve sanatsal ifadenin evrenselliğini pekiştirebilir.

Dilek Kaya'nın eserleri, zamanın geçişi ve mekanın dönüşümü gibi kavramlarla da ilişkilendirilebilir. Sanatçı, kıymetsiz gibi görünen anların veya nesnelerin, aslında derin bir anlam taşıyabileceğini vurguluyor. Her bireyin, kendi hayatında ya da çevresinde tanık olduğu yok olma süreçleri, yine sanatın önemli bir bileşeni olarak karşımıza çıkmakta.

Sonuç olarak, Dilek Kaya’nın düşünceleri, izleyiciyi ölüm fikri üzerinde düşünmeye ve yaşamın geçiciliğine dair sorgulamalara yönlendiriyor. Her varlık bir gün yok olacak, ancak bu yok olma süreci ve onun anlamı, sanat aracılığıyla yeniden keşfedilmeye değer bir tema olarak ortaya çıkıyor.